Stevige concurrentie

Het is een vrolijke boel bij het Suzuki-filiaal waar we onze testauto mogen ophalen. De Vitara’s staan zij aan zij in knallende kleurtjes en worden afgewisseld met zwarte en witte daken. Als we ‘onze’ auto ontwaren, is er toch een beetje teleurstelling. Wij moeten het doen met Galactic Grey Metallic, zoals vuilniszakgrijs in Suzuki-jargon heet.

Binnenin gaat het er echter al een stuk speelser aan toe. Op het dashboard vinden we rode accenten die de boel opvrolijken. Het zit standaard op alle boosterjet-versies van de Vitara, voorlopig de enige Suzuki met zo’n krachtbron onder de kap.  

Al snel blijkt dat de boosterjet het wachten waard was. Het is een heerlijk smeuïge, prettig lopende motor, die in een groot toerenbereik volledig bij de pinken is. Staat de Vitara je uit het verleden voor de geest als een ietwat bonkige terreinauto? Dan moet je je mening herzien. De Vitara is geëvolueerd tot een volwaardige cross-over uit de kleine middenklasse. Met zijn gewicht van slechts 1.100 kilo, riante bodemvrijheid en vierwielaandrijving, heeft hij goede kaarten om ook in de prut zijn mannetje te staan.

We jubelen nog even verder: de Vitara zit in de S-uitvoering ook prettig in de accessoires. Alles wat je mag verwachten, zit erop, tot aan adaptieve cruisecontrol toe. Puntje van kritiek is er op de audio, waarbij het, hoeveel je ook klooit aan de instellingen, niet lukt er fatsoenlijke geluidskwaliteit uit te krijgen. En nog iets: het verbruik dat de fabriek opgeeft, is met geen mogelijkheid te halen. Wij kwamen nauwelijks op 1:13, terwijl 1:18,5 wordt beloofd.

Het is te hopen dat kopers die meer zoeken dan een boodschappenautootje, ook eens de weg vinden naar de Suzuki-dealer. De Vitara zal bij weinig mensen op de radar komen als alternatief voor een Renault Captur, Dacia Duster of Nissan Qashqai. Maar dat is inmiddels wel zo’n beetje het territorium waarin deze Suzuki zich begeeft.